ریاضیات به سبک شیخ بهایی

سبکی دیرین در آموزش ریاضی

ریاضیات به سبک شیخ بهایی آنچه که می خوانید ریاضیات به سبک شیخ بهایی است که از کتاب خلاصة الحساب شیخ بهایی که در سال 1311 قمری نوشته شده، به فارسی برگردانده شده است. این کتاب شامل ده باب و سی فصل در ریاضیات پایه ؛نجوم ؛و سیارات می باشد. در این روش؛در جمع چند عدد چند رقمی که زیر هم نوشته شده، به جای آن که اعداد از سمت راست جمع زده شوند , از سمت چپ جمع زده می شوند. مثلا: 6 5 4 9 7 5 4 2 3 6 5 9 ------------------- 1 6         1 6         1 3         2 0 -------------------- 1 7 7 5 0 همین طور که می بینید هیچ (ده بر یک یا بیست بر دو و یا...)به کار برده نمی شود و برای یاد گیری خصوصا بچه ها بسیار راحت است.

معنا درمانی

---

معنا درمانی

وقتی روان پزشک اتریشی ویکتور فرانکل پس از سه سال اسارت در اردوگاه‌های کار اجباری آلمان نازی آزاد شد، به یک نتیجهٔ مهم علمی دست یافت که بعدها یکی از مکاتب روان شناسی به نام «معنا درمانی» شد. 

او در پی تجربه شخصی و مشاهده زندانیان دیگر نتیجه گرفت که انسان‌ها قادر هستند هر رنج و مشقتی را تحمل کنند، مادام که در آن رنج و مشقت «حکمت » خاصی را درک کنند. 

به عنوان مثال، اگر دو برادر همسان را به مدت سه سال هر روز به بدترین شکل کتک بزنند و به اولی بگویید کتک خوردنش جزئی از یک تمرین ورزشی است و به دومی هیچ دلیلی برای کتک خوردنش ارائه ندهید، برادر اول بعد از سه سال به ورزشکاری قوی با اعتماد به نفس بالا و برادر دوم به انسانی حقیر و سرشار از عقده‌ها و کینه‌ها تبدیل می شود. 

کتک خوردن و رنج برای هر دو یکسان استT اما تفاوت در حکمتی است که می تواند به رنج کشیدن‌ «معنا» بخشد. یکی به امید روزهای بهتر رنج می کشد و دیگری با هر ضربه خرُدتر و حقیرتر می شود. 

این که چگونه با سختی‌ها و مشقت‌های زندگی کنار بیاییم و به آن‌ها واکنش نشان دهیم، نهایتاً محصول یک «تصمیم شخصی» است. می‌توانیم تصمیم بگیریم به سختی‌ها و مصائب اجتناب‌ناپذیر زندگی از منظر «معنا و حکمت» نگاه کنیم تا در پسِ هر ضربهٔ روحی و هر لطمهٔ جسمی تنومندتر، مقاوم‌تر و آگاه‌تر بیرون بیاییم یا این که تصمیم بگیریم در بهترین حالت یک «قربانی منفعل» با حیاتی  پر از غم باشیم.

دو کتاب در یک نگاه

دو کتاب در یک نگاه

زنده یاد مهندس بازرگان حدود نیم قرن پیش می نویسد:
"خیلی از درس خوانده ها تقصیر نابسامانی ها و عقب افتادگی ها را به گردن امثال اسکندر، اعراب، چنگیز، تیمور و بالاخره سیاست خارجی و  استعمار قرن اخیر که تماما از خارج وارد شده است، می اندازند. در قدیم نیز پای قسمت و تقدیر یا فلک غدار را پیش می کشیدند. در حالی که حوادث و عوامل خارجی چه آسمانی و چه انسانی اولا برای همه ملت های دنیا بوده و هست، و ثانیا با قبول این که موثر است، تازه یک طرف قضیه را تشکیل می دهد، طرف دیگر قضیه از تقابل و ترکیب یا عکس العمل آن با طرف اول که سرنوشت شخص یا ملت را تعیین می نماید، خود مردم اند..."

(سازگاری ایرانی،ص235)