جنسیت زدگی یعنی چه؟
زبان و ادبیات جنسیتی به چه معناست؟
جنسیت زدگی تعصب یا تبعیضی است که زنان بر اساس جنسیت خود تجربه میکنند.
به
عبارت دیگر رفتار، گفتار، منش و یا هر واکنشی که از اعتقاد به فرودستی
زنان برخاسته باشد و باورهای اجتماعی ناشی از آن، راه را بر فعالیت های
زنان ببندد، جنسیت زدگی یا کلیشه های جنسیتی می گویند.
این
اصطلاح در قیاس با نژاد پرستی ساخته شده و هر دو اصطلاح بیانگر رشد نوعی
آگاهی نسبت به ستمی است که نسبت به زنان و رنگین پوستان اعمال میشود.
زبان
و ادبیات جنسیتی یعنی کاربرد کلمات و اصطلاحاتی «بی ادبانه، ناعادلانه و
نامربوط» بین عموم مردم که پیامدهای منفی ای مثل تحقیر و توهین را برای یک
جنس به همراه دارد.
زبان
جنسیتی استمرار دهنده فرهنگ جنسی است که بر اساس وجود رابطه سلسله مراتبی
در آن، یک جنس از موقعیت برتر و بالاتری در مقابل جنس دیگر قرار می گیرد و
اعمال قدرت می کند.
در
جامعه ای که زبان جنسیتی رایج است، زنان تصویری کلیشه ای و منفی از خودشان
خواهند داشت، اعتماد به نفس و عزت نفس پایین تری نسبت به مردان دارند و در
نتیجه بیشتر منزوی می شوند. آن ها جنس دوم و فرودست بودن خودشان را باور
می کنند و در اکثر مواقع به فرزندان دختر و پسرشان نیز این باورها را آموزش
داده و همچنان فرهنگ مردسالارانه را در جامعه و نسل های بعدی ترویج می
کنند.
ادبیات و زبان فارسی سرشار از واژه ها و کلیشه های جنسیتی!
1. « خاله زنک »
زن
و مرد هر دو انسانند و هر دو می توانند همه صفات بد یا خوب را داشته
باشند. مردهای زیادی پرحرف و خبرچین هستند و درباره هر چیز بی ارزش و سطحی
کنجکاوی کرده و ساعت ها فکر یا زبان شان مشغول می شود، اما به این مردان
«خاله زنک» می گویند!
در واقع صفات منفی پرحرفی، خبرچینی، سطحی بودن و فضول بودن به زنان نسبت داده می شود حتی اگر فاعل این اعمال مردها باشند!
پیشنهاد می کنم به جای اصطلاح کلیشه ای و جنسیتی "خاله زنک" به این مردان "عمو مردک" گفته شود.