دیوها یا دیمن های درونی!

دیوها یا دیمن های درونی!

شیطان های بسیاری در جهان های درونی و در ناخودآگاه ما قرار وجود دارند و هر کدام از آن ها در جهت خدمت به نیروی منفی یا سیاه فعالیت می کنند.
هر کدام از آن ها مربوط به یک خصوصیت و صفت منفی ئی است که ما در درون و در ناخودآگاه مان به آن ها غذا می دهیم و آن ها بزرگ تر می شوند.

شیطان ها با توجه به رتبه و مقام و صفت مربوط به خود، انواع متنوعی دارند و هر کدام از آن ها در قسمتی از مسیر درونی به استقبال مرید می روند.
شیطان های ابتدای مسیر که به دیو یا دیمن مشهورند، ضعیف تر هستند و رفته رفته قدرت آن ها در طول مسیر بیشتر می شود.
دیوها یا دیمن ها، شیطان های کوچکی هستند و هر کدام از آن ها می توانند در صفت دیمن حرص، آز، بدخواهی، آرزو و ... وجود داشته باشند.
هر یک از آن ها در بخشی از مسیر درونی و معنوی در سر راه مریدی که به خودسازی و شناخت خویشتن مشغول است، قرار خواهند گرفت. دیمن ها در ابتدای مسیر، آن چنان که باید قوی نیستند و با ایستادگی مرید در مقابل شان، آن ها از بین می روند؛ اما رفته رفته مرید با دیوها یا دیمن های قوی تری رو به رو خواهد شد که از بین بردن آن ها، زمان، انرژی و کار بیشتری لازم دارد و به راحتی نمی توان آن ها را از بین برد.

  دیمن یا دیوهای ابتدایی به صورت دیو آرزو، دیو بدخواهی و دیو ذهنی ظاهر می شوند.
در لغت نامه دهخدا « دیو » همردیف با شیطان و ابلیس و اهریمن ذکر شده است. دیمن ها یا دیوها انسان را به انجام اعمال پست و ناشایست مطابق با جنس و مقامی که در آن قرار دارند، تشویق و ترغیب می کنند.
اگر انسان دارای دیو یا دیمن بدخواهی باشد، آن دیو او را به انجام کارهای بدخواهانه علیه دیگران دعوت خواهد کرد و تا زمانی که آن دیو یا دیمن در وجود فرد و در ناخودآگاه او قرار دارد، انسان خواه نا خواه اعمال مربوط به آن دیمن را انجام خواهد داد.

در شاهنامه فردوسی دیوها یا همان دیمن ها، به دو صورت انسانی و صفات منفی و رذایل اخلاقی به تصویر کشیده شده اند.
در شاهنامه، دیوها نماد بدی و شرّ هستند، شکل های متفاوتی دارند، هر کدام نام های مخصوص به خود را دارند، همانند بید، سنجه، اکوان دیو که در هیات گورخری ظاهر می شود و دیو سپید.
از اینجا می توان به راحتی نتیجه گرفت که کشتن همه این دیوها یا دیمن ها توسط رستم، در جهان های درونی به وقوع می پیوندد و همگی مربوط به تجارب درونی هستند و جنبه بیرونی ندارند. برخی از دیوها صورت انسانی ندارند و نماینده صفات منفی و رذایل اخلاقی هستند و می توانند در شکل های دیگری ظاهر شوند، همانند دیو نیاز، دیو خشم، دیو رشک، دیو شهوت، دیو کینه، دیو دروغ و دیو آز و ...

اگر وارد مسیر حقیقت شوید و در آن پیشرفت کنید، با دیمن های جهان های درونی رو به رو خواهید شد.
مهم ترین کاری که می توان در مقابل این دیوها و یا دیمن ها علی الخصوص در ابتدای مسیر انجام داد، این است که در مقابل آن ها ایستاد.
نباید از آن ها ترسید، هر چند از لحاظ تنومندی بزرگ تر از ما باشند.
نباید از آن ها ترسید، اگر چه دارای ظاهر کریه و ترسناکی باشند.
اگر در مقابل آن ها ایستادگی کنید، نابود خواهند شد.
هر دیو یا دیمنی که در درون از بین می رود، صفات و ویژگی های مربوط به آن دیو یا دیمن از درون شما پاک می شود و نور الهی زندانی شده توسط آن دیمن یا دیو آزاد می گردد.

(؟)