نوحه سرایی! پسندیده یا ناپسند؟!

نوحه سرایی! 

پسندیده یا ناپسند؟!

محمد بن علی بن حسین بن بابویه قمی، معروف به ”شیخ صدوق” در کتاب ”من لایحضره الفقیه" می‌نویسد:
و من الفاظ الرسول صلی الله علیه وسلم: "النیاحة من عمل الجاهلیة"
از فرمایش های پیامبر صلی الله علیه و آله است که نوحه‌ سرایی از اعمال دوران جاهلیت است.

امام حسین (علیه السلام) نیز در شب عاشورا خطاب به حضرت زینب می فرمایند :
در عزای من گریبان پاره نکن، به سر و صورت خود نزن، صدایت را بلند نکن و صبور باش.

قرآن کریم نیز می فرماید :
در هنگام مصیبت صبور باشید و بگویید：
"انا لله و انا الیه راجعون."

الَّذِینَ إِذَا أَصَابَتْهُم مُّصِیبَةٌ قَالُوا إِنَّا لِلَّـهِ وَإِنَّا إِلَیْهِ رَاجِعُونَ 

﴿سوره بقره،آیه 156﴾
أُولَئِکَ عَلَیْهِمْ صَلَوَاتٌ مِّن رَّبِّهِمْ وَرَحْمَةٌ  وَ أُولَـئِکَ هُمُ الْمُهْتَدُونَ ‏»

(سوره بقره آیه 157)

و شما را آزمایش می‌کنیم با چیزی از قبیل ترس و گرسنگی و نقصان در مال و جان و محصولات و بشارت بده صبرکنندگان را.
آنانی که اگر مصیبتی به آن ها برسد، می‌گویند :
ما از خداییم و به سوی او برمی گردیم. همین گروه‌اند که بر آن ها درود و رحمت از جانب پروردگارشان نازل می‌شود و همین گروه اند که هدایت یافته هستند.

این آیه به طور صریح و آشکار، وظیفه مومنان را در قبال آزمایش های الهی و مصیبت ها مخصوصاً مصیبت از دست دادن عزیزان، بیان می‌فرماید، واضح است که بی‌ صبری و بر سر و سینه زدن، خلاف راه صابران است.