مطلق بینی و نسبیت

مطلق بینی و نسبیت：


عدم تجهیز به این بینش (قانون نسبیت) ما را دچار کثرت می کند. ما انتظار داریم انسان ها خوب مطلق باشند ،اگر خوب مطلق نبودند، کنارشان می گذاریم.

اگر دوستان قبل خود را نداریم، نشان می دهد به سمت کثرت رفته ایم !

اگر تحمل دیدن اشتباه دوستانمان را نداریم، برای این است که مطلق نگاه کردیم !

نسبی بودن توقع ما را کم می کند، ولی مطلق گرایی توقع ما را بالا می برد.

یک نفر اگر هزار تا حسن دارد، ولی یک عیب هم دارد و این عیب ما را شوکه نمی کند، وحدتمان به کثرت تبدیل نمی شود و در فاز منفی نمی رویم.

الان ما درگیر مطلق گرایی هستیم. و یک بعدی بودن.

زیبایى یک دوستی را نابود می کند؛ در حالی که می توانستیم نسبی فکر کنیم و یک عیب را به 10 تا حسن پوشش بدهیم.