فاصله میان بهشت و جهنم!

فاصله میان بهشت و جهنم!

یکی از عرفای بزرگ مسیحی که آلمانی هم است، به نام یاکوب بومه جمله ای دارد که من فکر می کنم بیت الغزل عرفان جهانی همین جمله است. می گوید:
«فاصله میان بهشت و جهنم این است که اهل بهشت کسانی هستند که می خواهند برحق باشند و اهل جهنم کسانی هستند که  می خواهند بر حق بوده باشند».
اگر من به شما بگویم که اگر تمام عقاید گذشته من را هم تخریب کردید، می پذیرم اهل سعادت یا بهشتم. اما اگر بگویم نه من می خواهم حرفی که دیروز زده ام یا پارسال گفته ام یا در فلان کتاب نوشته ام، این برحق بودنش از دستم نرود و آن وقت تمام جروبحث من بر سر بر حق بودن گذشته ام است، نه بر حق بودن کنونی¬ام. کسانی که به قول بومه اهل بهشتند، اجازه نمی دهند گذشته شان آن ها را در خدمت بگیرد. ولی ما انسان های عادی اگر دقت کنید ،می بینید که از روز اول که زندگی را شروع می کنیم، روز اول زندگیمان میلیاردها راهی را که در روز دوم می توانیم در پیش بگیریم، به نصف می رساند، روز دوم میلیون ها راهی را که در روز سوم می توانیم در پیش بگیریم، به نصف می رساند؛ به همین ترتیب کم کم به سنی مثل 30 سال یا 35 که می رسیم، دیگر می بینیم هر روز برای روز فردا یک راه بیشتر در پیش نداریم! چرا؟ چون انباشتگی آنچه در گذشته کرده ایم وداشته ایم وخواسته¬ایم دائماً اقیانوس امکان های ما را تنگ تر کرده است.