اثرات راه رفتن در آب چیست؟

اثرات راه رفتن در آب چیست؟

راه رفتن ورزش بسیار مفیدی است که تاثیرات زیر را دارد.

تقویت عضلات اندام تحتانی و تنه قوی و محکم تر کردن استخوان های لگن و ستون مهره و اندام تحتانی و پیشگیری از پوکی استخوان
افزایش جریان خون و تنفس و کمک به کارکرد بهتر قلب و ریه و پیشگیری از بیماری های قلبی عروقی
 

این تاثیرات وقتی حداکثر هستند که به صورت راه رفتن روی زمین باشند. پس کسی که می تواند روی زمین راه برود، اصولا نیازی به راه رفتن در آب ندارد. راه رفتن روی زمین به مراتب کمک بیشتری به سلامتی می کند تا راه رفتن در استخر، مگر در مواردی که بیمار به عللی نتواند آن را انجام دهد. به طور مثال:

به علت بیماری های قلبی راه رفتن روی زمین فشار زیادی به سیستم قلبی عروقی وارد کند (راه رفتن بر روی زمین نیاز به انرژی بیشتری داشته و برای برآورده کردن این انرژی قلب و ریه باید بیشتر کار کنند.)
به علت بیماری مفصلی یا استخوانی در اندام تحتانی راه رفتن روی زمین موجب درد اندام شود (در کسی که به هر علتی از درد اندام رنج می برد، راه رفتن روی زمین ممکن است موجب افزایش فشار بر روی بافت آزرده و در نتیجه افزایش درد شود.)
 
       
وقتی فرد در آب غوطه ور می شود، سبک و کم وزن می شود. این کاهش وزن از چند جنبه می تواند به بیمار کمک کند.

 با سبک شدن وزن، انرژی کمتری برای راه رفتن مورد نیاز است. در نتیجه بیمارانی که ظرفیت قلبی عروقی و ریوی اندکی دارند، می توانند بهتر در آب راه بروند. کسانی که به بیماری های قلبی عروقی و ریوی مبتلا هستند، ممکن است با کمی راه رفتن بر روی زمین دچار تنگی نفس شوند. پس راه نمی روند. این راه نرفتن می تواند به سرعت موجب ضعف عضلات تنه و اندام تحتانی شود.
این ضعف عضلانی از یک طرف آن ها را ناتوان تر کرده و از طرف دیگر موجب بروز دردهای پراکنده در بدن به خصوص کمردرد و درد زانو می شود. این بیماران با راه رفتن در آب می توانند قدرت عضلانی تنه و اندام تحتانی خود را حفظ کرده و یا حتی بهتر کنند.
سبک شدن در آب موجب می شود به بافت ها و ساختمان های اندام تحتانی فشار کمتری وارد شود. کسانی که در تنه و اندام تحتانی خود به بیماری های استخوان، مفصل، تاندون، رباط، عضله و دیگر بافت ها دچار هستند، ممکن است با راه رفتن دچار افزایش درد شوند. این عاملی می شود تا فرد کمتر راه برود و همین کم راه رفتن می تواند موجب کاهش قدرت عضلات تنه و اندام تحتانی و به دنبال آن افزایش شدت درد شود. با راه رفتن در آب بیمار راحت تر مفاصل خود را حرکت می دهد. از طرف دیگر اگر حرارت آب کمی بالا بوده و گرم باشد، همین گرما درد بیمار را کمتر کرده و به حرکت اندام و مفاصل وی کمک می کند.
با این حال باید به یاد داشت که راه رفتن در آب تاثیری در افزایش قدرت و استحکام استخوان ها و پیشگیری از پوکی استخوان ندارد.


چگونه در آب راه برویم

راه رفتن در آب مانند هر ورزش دیگر باید به آرامی شروع شود. در ابتدا حدود پنج دقیقه به آهستگی در آب راه بروید و سپس بتدریج سرعت راه رفتن خود را افزایش دهید.

اگر به بیماری قلبی عروقی یا تنفسی مبتلا  هستید، مواظب باشید تا به طور ناگهانی در معرض تغییر دما قرار نگیرید. درجه حرارت آب دوش قبل از استخر و آب خود استخر باید طوری باشد که زیاد گرم یا زیاد سرد نباشد. اگر درجه حرارت آب با دمای محیط متفاوت است، به تدریج بدن خود را در معرض آب قرار دهید تا فشاری به سیستم قلبی عروقی شما وارد نشود.


اگر به منظور کاهش دردهای کمر و یا زانو در آب راه می روید و می خواهید از راه رفتن در آب نفع بیشتر ببرید، باید راه رفتن خود در آب را کمی سریع تر انجام دهید به طوری که در حین راه رفتن مقاومت آب را در مقابل ران های خود احساس کنید. در ابتدا آهسته راه بروید، ولی بتدریج سرعت خود را بیشتر کرده، به صورتی که احساس کنید پاهای شما آب را شکافته و به جلو می رود. با این کار باید بتوانید مقاومت آب را در جلوی ران و ساق های خود احساس کنید. این طرز راه رفتن موجب می شود عضلات شکم و عضلات اطراف ستون مهره و عضلات چهارسر ران شما بتدریج قوی تر شده و به دنبال آن کمردرد و درد زانوی شما بتدریج کاهش یابد.

اگر توان حرکتی کمی دارید، مواظب راه رفتن خود در استخر باشید. با احتیاط قدم بردارید تا در استخر لیز نخورید. کف استخر ممکن است بیش از حد لیز باشد. به خصوص در قسمت هایی که رنگ شده است. برای بهتر راه رفتن می توانید از دمپایی های مخصوص استفاده کنید تا تعادل شما بهتر حفظ شود.


اگر مشکل قلبی عروقی یا تنفسی دارید، بهتر است از استخرهایی استفاده کنید که برای ضد عفونی آب نه از کلر بلکه از ازن Ozone استفاده می کنند. در استخرهایی که از کلر برای ضد عفونی آب استفاده می کنند، غلظت زیاد گاز کلر در هوای استخر ممکن است برای شما سیستم تنفسی شما خوب نباشد.