تأثیر زهرآگین دروغ گویی در بدن

تأثیر زهرآگین دروغ گویی در بدن 

وقتی یک تفکر تقلبی یا‌‌ همان دروغ وارد مغز می‌شود، چیزی حدود ۶ میلیارد سلول‌ عصبی باید خودشان را با تفکر دروغین هماهنگ کنند.

هشدار نیوز:  ریشه دروغ ترس از دست دادن وکم بودن امتیازات شخصیتی فرد است، و اساس دروغ گفتن به طور معمول کمتر بودن و کمتر دیده شدن فرد است، و این در حالی است که فرد در پی به دست آوردن چیزی به طور آسانی از راه تقلب است.
 

بدن انسان بر اساس صداقت طراحی شده است، و مطالعات نشان داده است وقتی انسان دروغ می‌گوید ۱۰۷ قسمت بدن واکنش و آسیب می‌بیند، که لرزش دست و تغییر رنگ چهره و صدا، اختلال در تمرکز، وجود آدرنالین در خون، تشدید استرس و اظطراب، و مهم تر از همه کم ارزش شدن جایگاه فرد پیش خودش از علائم شایع دروغ گفتن است.
 

وقتی یک تفکر تقلبی یا‌‌ همان دروغ وارد مغز می‌شود، چیزی حدود ۶ میلیارد سلول‌های عصبی باید خودشان را  با تفکر دروغین هماهنگ کنند و این واکنش بدن را به همراه دارد.
 

بر اساس پژوهشی جدید در دانشگاه نوتردام، که بر روی ۱۱۰ نفر و در طول مدت ده هفته  صورت گرفت، «دروغگوها از سلامت کمتری برخوردارند.» 

محققان به نیمی از این ۱۱۰ تن گفته بودند که در طول مدت آزمایش باید از گفتن هرگونه دروغی پرهیز کنند، در حالی که از گروه دوم چنین چیزی خواسته نشده بود. در پایان هر هفته نیز هر دو گروه را در معرض آزمایش دروغ سنجی قرار می دادند. این بررسی نشان داد که اشخاصی که توانسته بودند در هفته به طور متوسط سه بار کمتر دروغ بگویند، از مشکلات روانی کمتری شکایت می کردند، و مسائلی مانند نگرانی و بیماری های فیزیکی (از جمله سردرد) در آن ها نسبت به گروه دیگر کمتر مشاهده می شد.

تأثیر زهرآگین دروغ بر بدن

اما چرا دروغ چنین تأثیری بر جسم و روح انسان می گذارد؟ 

متخصصان مختلف کوشیده اند نظریه های خود را برای توضیح این حالت ارائه دهند. طبق یک نظریه، دروغ «کار و انرژی بیشتری می برد،» و دروغگوها باید هر آنچه را بر زبان می آورند ،بیش از بقیه سبک و سنگین کنند تا مبادا دستشان رو شود. مورد دیگر این که دروغ  اساساً «استرس‌زا» است.  برملا شدن دروغ اغلب خجالت، بی آبرویی و دیگر احساس های ناخوشایند را به دنبال دارد. امّا حتی در صورت کشف نشدن دروغ هم، انباشته شدن آن تأثیرهای منفی خود را در درون شخص و روابط اطراف وی خواهد داشت.

علاوه بر موارد فوق باید توجه داشت که دروغگویی، به ویژه در اَشکالِ حاد آن و در حالت «زندگی با دروغ»، به خودی خود  در بدن تأثیر سم‌زایی دارد. در دنیای خارج نیز، چنین منش و روشی روابط انسان را با دوستان، آشنایان، همکاران و اعضای خانواده دستخوش تزلزل کرده و از ژرفا و معنای این تعامل های انسانی می کاهد.

دروغ گفتن در هر شغل و شخصیتی می‌تواند شکل بگیرد، امّا در کسانی که شخصیت‌ والایی ندارند، بیشتر است، و به نوعی می‌خواهند با دروغ گفتن برای خود جایگاهی در نزد دیگران پیدا کنند، و بیشتر مورد کانون توجه افراد قرار بگیرند.
 

مطالعات علمی نشان می‌دهد که بین سنین ۳ تا ۷ سالگی بچه‌ها تخیلاتشان را می‌بینند و دروغ می‌گویند، بنابراین والدین نباید آن‌ها را دروغگو خطاب کنند و یا با آن ها برخوردی داشته باشند.
 

براساس بررسی ها، بچه‌ها توانایی تقلید چهره منفی والدین را دارند، حال اگر والدین در مقابل کودک ۵ ساله دروغ بگویند، این در ذهن کودک می‌ماند و در آینده ممکن است به طور ناخودآگاه فرد به همسرش دروغ گوید، که این ریشه در کودکی فرد داشته است.