ای مرد!هرگز زنت را..

 ای مرد!هرگز زنت را...

هرگز زنت را تحقیر نکن. چون بار بیماری اش را سال ها باید به دوش بکشی.
هرگز به زنت بی اعتنایی نکن. چون سال ها باید بی توجهی اش را تحمل کنی.
هرگز به زنت پرخاش نکن. چون سال ها سکوت مرگبارش را باید طاقت بیاوری.
هرگز از محبت به روح او غافل نباش. چون سال ها باید در بستری سرد بخوابی.
هرگز او را مقابل دیگران کوچک مکن. چون به بزرگی یاد کردن از تو را فراموش می کند.
هرگز نقص هایش را بازگو نکن. چون از تو در نهان متنفر خواهد شد.
هرگز انتقاد و شکایت او را مسخره نکن. چون از تو برای همیشه ناامید می شود.
هرگز به رویاهایش نخند. اگر نمی توانی براورده شان کنی. چون یا افسرده می شود و یا اگر شهامت داشته باشد، خودکشی می کند.
هرگز زنت را اسیر خانه و فرزند نکن. چون این گونه او را بی صدا کشته ای و فقط قانون تو را مجرم نمی داند.
خود را با زنت برابر بدان. در همه چیز. وگرنه فرقی با یک زندانبان نخواهی داشت.

(تهمینه میلانی)