آنچه باید درباره این بیماری مقاربتی شایع بدانید

آنچه باید درباره این بیماری مقاربتی شایع بدانید

زگیل های  مقاربتی  عبارت  است  از زگیل های  ناحیه  تناسلی  (شامل  مجرای  ادرار ، آلت  تناسلی  و مقعد). این  زگیل ها از سایر زگیل ها مسری تر هستند. برخی  از انواع  ویروس ها که  باعث  ایجاد زگیل های  مقاربتی  می شوند ، با بدخیمی های  تناسلی  نیز همراه  هستند. آن ها نوجوانان  و بزرگسالان  فعال  از نظر جنسی  را از هر دو جنس  مبتلا می کنند.

علایم  شایع 

زگیل های  مقاربتی  دارای  مشخصات  زیر هستند:

- آن ها در سطوح  مرطوب  به  ویژه  آلت  تناسلی ، دهانه  مهبل  و دهانه  مقعد ظاهر می شوند.

- آن ها برآمدگی  نازک  ، قابل  انعطاف  و تو پر پوست  هستند که  به  صورت  ساقه ای  یا خوشه ای  رشد می کنند.

- هر زگیل  2-1 میلی متر قطر دارد ،ولی  خوشه ها ممکن  است  کاملاً بزرگ  باشند.

- زگیل ها باعث  آزار یا خارش  نمی شوند.

علل 

زگیل های  مقاربتی  توسط  زیر گروهی  از همان  ویروسی  ایجاد می شوند که  سایر زگیل ها را ایجاد می کند ( پاپیلوما ویروس  انسانی  ) ولی  مسری تر هستند. به  راحتی  روی  پوست  فرد دچار عفونت  گسترش  می یابند و به  آسانی  به  سایر افراد منتقل  می شوند. معمولاً از طریق  جنسی  انتقال  می یابند که  غالباً نتیجه  بهداشت  نامناسب  است . دوره  کمون  آن ها 6-1 ماه  است .

عوامل  افزایش دهنده  خطر

- تغذیه  نامناسب 

- سایر بیماری های  مقاربتی 

- بی بندوباری  جنسی 

- شرایط  زندگی  شلوغ  یا غیر بهداشتی 

- بهداشت  نامناسب 

- عدم  استفاده  از کاندوم 

- در کودکان  ممکن  است  نشانه  سوءاستفاده  جنسی  باشد

پیشگیری

- برای  جلوگیری  از گسترش  زگیل  به  سایر بخش های  بدن  یا به  افراد دیگر:

- زگیل ها را نخراشید.

- تا بهبودی  کامل  زگیل ها از فعالیت  جنسی  بپرهیزید.

- در حین  مقاربت  جنسی  از کاندوم های  لاستیکی  استفاده  کنید.

عواقب  مورد انتظار

این  زگیل های  کوچک  معمولاً علامتی  ایجاد نمی کنند. در صورت  عدم  درمان  احتمالاً سرانجام  از بین  خواهند رفت . البته  از آنجا که  ممکن  است  ویروس  با بدخیمی  تناسلی  همراه  باشد ، در پی  درمان  طبی  باشید . عود آن شایع  است .

عوارض  احتمالی 

- اختلالات  گردن  رحم  زنان  از جمله  سرطان 

- انسداد ادراری  در مردان 

درمان 

اصول  کلی 

- آزمون های تشخیصی  می توانند شامل  بیوپسی  بافت  ، کولپوسکوپی  ، آندوسکوپی  ، آنوسکوپی  و پاپ اسمیر باشند.

- درمان  با توجه  به  اندازه  و محل  زگیل ها مشخص  خواهد شد.

- زگیل های  کوچک  را می توان  با داروهای  موضعی  درمان  کرد.

- برای  زگیل های  بزرگ تر ، نیتروژن  مایع  به  کار می رود (سرما درمانی ).

- برخی  زگیل های  بزرگ تر نیازمند درمان  با لیزر ، الکتروکوآگولاسیون  یا برداشت  جراحی  هستند.

داروها

ممکن  است  پودوفیلین  که  یک  داروی  موضعی  است  ، تجویز گردد. برای  جلوگیری  از آسیب  بافت  سالم  اطراف  ، آن  را با دقت  به  کار ببرید. ابتدا از روغن  گریس  در بافت  استفاده  کنید. در یک  زمان  آن  را در نواحی  بزرگی  به  کار نبرید . بعد از 4 ساعت  کاملاً آن  را بشویید . این  امر ممکن  است  باعث  تحریک  یا جذب  دارو گردد . پودوفیلین  را در نواحی  اطراف  چشم  به کار نبرید.

فعالیت 

محدودیتی  وجود ندارد و تنها تا محوشدن  کامل  زگیل ها باید از روابط  جنسی  پرهیز کرد.

رژیم  غذایی 

رژیم  غذایی  خاصی  ندارد.

در چه شرایطی باید به پزشک مراجعه نمود؟

- اگر خود یا عضوی  از خانواده تان  علایم  زگیل های  مقاربتی  راداشته  باشید.

اگر پس  از درمان  موارد زیر رخ  دهند:

ـ ناحیه  درمان  شده  ، دچار عفونت  ( قرمز ، متورم  ، دردناک  یا حساس  به  لمس ) گردد.

ـ احساس  ناخوشی  کلی

منبع : سیمرغ

بازنشر : ایران گراند