جویای سلام - دست دادن با نامحرم+نمایش فیلم

جویای سلام - دست دادن با نامحرم

چند وقت پیش که در اینترنت می گشتم، با یک دختر انگلیسی آشنا شدم که در سن 15 سالگی از مسیحیت (کاتولیک) به اسلام رو آورده است و امروزه در اینترنت با نام مستعار "جویای سلام" فعالیت می کند. در این چند روز، مقدار زیادی از حرف‌ها و تحلیل‌هایش را گوش داده ام و واقعا تحت تاثیر قرار گرفته ام. چه طور می شود که یک جوان در این مدت کوتاه، این مقدار روشنایی و فهم اسلامی کسب کرده باشد؟ البته در بین حرف هایش مسائلی هم هست که بنده با آن ها موافق نیستم.، ولی به صورت کلی، بسیار برایش احترام قائل شده ام.  

بقیه در ادامه مطلب...

امروز یکی از تحلیل هایش را برایتان ارائه می دهم. فیلم صحبت هایش را می گذارم و یک ترجمه از نکات اصلی که مطرح می کند، می نویسم. موضوع بحثش، در مورد دست دادن با نامحرم است. می دانیم که این روزها، در بسیاری از کشورهای غربی دست دادن بین مردها و زن‌ها یک عمل متداول است (البته در کشورهای شرقی مثل چین، دست دادن رسم نیست). در بعضی کشورها مانند فرانسه هم، روبوسی بین زن‌ها و مردهای آشنا، یک عمل مرسوم است. 

 ما می‌دانیم که -به صورت کلاسیک- لمس کردن یک زن یا مرد که به ما محرم نیست، ایراد دارد. ولی در دنیای مدرن بعضی از مسلمان‌ها از موضع خودشان کوتاه آمده‌اند. بعضی از جوان‌ها هم سوال هایی در این باره دارند و مطمئن نیستند که چرا دست دادن با نامحرم کار صحیحی تلقی نمی شود.

خلاصه، این دختر خانم عزیز، توضیحاتی در این باره می دهد، که به نظر بنده بسیار جالب است. امیدوارم برای شما هم جالب باشد (لینک را برای دانلود دنبال کنید):

نکات برجسته‌ی نظرهای "جویای سلام" در مورد ایراد دست دادن با نامحرم:

* چند حدیث وجود دارد که می گوید حضرت محمد با زن ها دست نمی داده است.

* دست دادن، حدود اجتماعی را از بین می برد، در حالی که دست ندادن، بین افراد جامعه حدود ایجاد می کند. وقتی دست کسی را بپذیری، به طور خودکار این پیغام داده می شود که تماس فیزیکی با طرف مقابل را جایز می دانی.

* به نظرم بهتر است که در دیدار اول با طرف مقابل دست ندهم، تا این پیغام را به او بدهم که من تماس فیزیکی را مناسب نمی دانم. این بهتر از آن است که (با دست دادن و محدود نکردن رابطه) در آینده در یک موقعیت نامناسب تری قرار بگیرم.

* اگر آدم در چند مورد دست بدهد، دیگر نمی تواند در بعضی از موارد دست ندهد. یعنی نمی شود با یک نفر دست داد و با یک نفر دیگر نداد. به همین دلیل نمی شود دست دادن رسمی را از غیر رسمی جدا کرد.  نمی شود دست دادن با یک فرد بی غرض را از دست دادن با یک فرد غرض دار جدا کرد.

* من نمی گویم که هر کس با آدم دست می دهد، غرض بدی دارد. اتفاقا به نظرم اکثر دست دادن ها بی غرض و سالم است. ولی اگر آدم این در را باز کند، احتمال این وجود دارد که افرادی خطا کنند. بهتر است از همان اول آدم محدودیت ایجاد کند.

* بعضی می گویند "فقط" دست داده ایم، این که چیزی نیست. خوب بله. امکان دارد یکی دیگر بگوید "فقط" روبوسی کردیم، این که چیزی نیست. نفر دیگر بگوید "فقط" بغل کردیم همدیگر را، این که چیزی نیست. و فردی دیگر بگوید "فقط" لب های همدیگر را بوسیدیم ،این که چیزی نیست! الی آخر! (یعنی اگر محدودیت های روشنی وجود ندارد، امکان دارد هر کسی هر کاری کند و بعد کار خودش را کوچک و ناچیز بشمارد)

* بهتر هست که آدم به خودش سخت بگیرد، تا این که سهل انگاری کند و دیگر کار از کار بگذرد.

پ.ن.1: قسمتی از نظر کاربر «روزگاران»: بد نیست به تاریخچه دست دادن نگاهی بیندازیم (...) ریشه آن در اروپا و تصویر آن در آثار به جا مانده از یونان باستان مشهود است (...) حال این فرهنگ  (...) با باورهای مسلمانان (...) سازگار نیست. چرا ما باید این قدر راحت در برابر فرهنگی که با عقایدمان سازگار نیست، سر خم کنیم؟ چرا اگر نپذیریم نوعی توهین تلقی می شود؟ عقیده به حجاب این موارد را نیز در بر می گیرد و به عنوان یک مسلمان نمی توانیم این فرهنگ باب شده در قرن بیستم را بپذیریم. ما سلام داریم. سلام می کنیم به طرف مقابلمان، اما با جنس مخالف دست نمی دهیم. قرار نیست هر آنچه را که در فرهنگ کشورهای اروپایی و جوامع غربی وجود دارد ، تقلید و تکرار کنیم و اگر تکرار نکنیم آن ها از دست ما ناراحت شوند.

منبع:http://301040.blogsky.com/