درگذشت بانوی 115 ساله اندرزهای جالب آموزنده او به جوان ترها | ||
«ادنا» در یکصدمین زادروز خود گفته بود که از هشتاد سالگی همه اش درحال محاسبه با خود بوده که اگر در جوانی چنین نکرده و چنان کرده بود ،زندگانی اش در چه مسیری بود. هروقت که به فکر فرو می رود، اشتباهات از نظرش می گذرند و در این سن، پند او این است که یک جوان پیش از انجام کاری مهم و سرنوشت ساز، نتیجه را درنظر بگیرد ـ نه نتیجه فوری بلکه نتیجه اش را در چندین دهه بعد. مهم ترین کار یک انسان در جوانی؛ انتخاب رشته تحصیلی، شغل و همسر است و بعد محل و روش زندگی. اگر در این امور دقت نکند پشیمان خواهد شد و گاهی جبران نخواهد داشت. یک و یا دو فرزند کافی است. در پیری، یک فرد بیش از سنین دیگر خودرا مسئول فرزندانش می بیند که آنان را بدون خواستشان به دنیا آورده است. یک فرد مسئول باید همیشه مراقب و راهنمای فرزندانش باشد و خودرا در خوشبختی و یا گرفتاری هایشان شریک بداند و دمی از اندرزدادن آنان بویژه در زمانی که هنوز جوان هستند غفلت نکند. در نتیجه هرچه که شمار فرزندان کمتر باشد بهتر است. «ادنا» در مراسم یکصد و هفتمین زادروز خود گفته بود که زنده بودن بیش از حد متعارف لذتی ندارد. عمر مفید لذت بخش است. زندگی کردن با کمک دیگران و طعم غذا را حس نکردن و یا موزیک را نشنیدن، به خواب عمیق فرو نرفتن، با ضعف حافظه رو به رو بودن و اسامی افراد را فراموش کردن و هر روز به دکتر و بیمارستان برده شدن چه فایده ای می تواند داشته باشد. با وجود این، من می خواهم که بازهم زنده بمانم به این شرط که نوه ها و نتیجه هایم دست کم هر هفته یک بار به من سر بزنند و به جای پرستار، آنان مراقب من باشند. پرستار هرقدر که وظیفه شناس باشد، به مانند نوه ها دلسوز نیست و به دل نمی نشیند. |
منبع:http://www.iranianshistoryonthisday.com/farsi.asp