لزوم اولویت بندی

حتی کارهای مهم را باید اولویت بندی کرد

در زندگی دشوار و پرپیچ و خم مردم در دنیای امروز ، یکی از مهم ترین دغدغه ها، « بهره وری» است . گرچه در خصوص مفهوم و تعریف بهره وری و راه های رسیدن به آن اختلاف نظر فراوان است و گفته ها و نوشته های بسیاری در این باره ارائه شده است ، امّا پرداختن به « مجادله های نظری» نباید ما را از « ضرورت های عملی» و اصل مسئله غافل کند. خلاصه موضوع این است که برای رسیدن به نتیجه های بهتر با شتاب بیشتر و در زمان و هزینة کمتر ، چه باید کرد ؟

این پرسش مهمی است که در زندگی فردی و حیات اجتماعی همنوعان ما در جهان معاصر رخ نمایانده است و مصرانه پاسخ می طلبد . البته ، نه این پرسش و نه اهمیت آن برای ما ، آشنایان به آموزه های دینی و معنوی ، چیز نوپیدایشی نیست ؛ اما در عمل چه کردیم ؟ قصة غصه دار همیشگی است. « مومن» باید بداند که « به عمل کار برآید » و دیگر هیچ . با این حال آنچه تا آستانة قبول درگاه الهی پرواز می کند ، تنها عمل « صالح » است، آن هم از «متقین» ؛ یعنی انسان های پاک و پرهیزگار.

چون فرصت و امکانات محدود و مقصد ما دور دست است ، برای بهره وری بیشتر ، به توصیة قافله سالار پرهیزکاران حتی کارهای مهم و پسندیده را باید اولویت بندی کرد و با برنامه ریزی دقیق ، زمان مناسب را برای انجام دادن هر کار تشخیص داد و مراعات کرد.  به این منظور از مشورت و رایزنی خردمندان باید بهره جست و فریب ستایش و تمجید دیگران را نخورد و سپس با مداومت و پشتکار تنبلی را کنار گذاشت و باور کرد که جوینده یابنده است.

خلاصه این که « از دست دادن فرصت ها همان و اندازه و افسوس همان.»

منابع :

1- سورة نجم ، آیه 39.

2- سورة فاطر ، آیه 10.

3- سورة مائده ، آیه 27.

4- نهج البلاغه ، حکمت 39.

5- نهج البلاغه ، حکمت 363.

6- نهج البلاغه ، حکمت 161.

7- نهج البلاغه ، حکمت 462.

8- نهج البلاغه ، حکمت 386.

9- نهج البلاغه ، حکمت 118.