ده علت ادرار خونی

 ده علت ادرار خونی

دیدن خون در ادرار باعث نگرانی شخص می شود. ادرار خونی که هماچوری (hematuria) نام دارد، همیشه مشکل جدی نیست، به عنوان مثال انجام ورزش شدید باعث ادرار خونی می شود. همچنین مصرف برخی داروها مثل آسپیرین باعث مشاهده خون در ادرار می شود. اما برخی اوقات هم نشان دهنده یک مشکل جدی در بدن است.

گاهی وجود خون در ادرار قابل مشاهده توسط خود فرد است، ولی برخی اوقات فقط زیر میکروسکوپ قابل دیدن است و بعد از آزمایش ادرار توسط پزشک کشف می شود.
در هر صورت تعیین علت پیدایش خون در ادرار مهم است.

ادرار خونی در اثر ورزش معمولا بعد از یک یا دو روز برطرف می شود، ولی برخی علل ادرار خونی نیاز به درمان پزشکی دارند.

علائم ادرار خونی
علامت قابل مشاهده ادرار خونی، ادرار صورتی یا قرمز یا قهوه ای رنگ است که در اثر وجود گلبول های قرمز خون است. ادرار خونی معمولا دردی ندارد، ولی اگر لخته های خونی همراه با ادرار از بدن دفع شود، می تواند درد هم ایجاد کند.

۱۰ علت ادرار خونی
کلیه ها و سایر قسمت های دستگاه ادراری می توانند باعث نشت خون در ادرار شوند.

۱- عفونت مجرای ادراری
ورود میکروب (باکتری) به داخل بدن از طریق مجرای خروج ادرار و تکثیر آن ها در مثانه باعث ایجاد عفونت ادراری می شود. علائم عفونت ادراری شامل تکرر ادرار، درد و سوزش موقع ادرار کردن و بدبو شدن ادرار است. در برخی افراد به خصوص افراد مسن، تنها علامت عفونت ادراری، مشاهده میکروسکوپی خون در ادرار است.

۲- سنگ مثانه یا کلیه
املاح موجود در ادرار تغلیظ شده برخی اوقات رسوب می کنند و باعث تشکیل کریستال هایی در دیواره کلیه و مثانه می شوند. این کریستال ها با گذشت زمان به سنگ های کوچک و سختی تبدیل می شوند.

این سنگ ها اغلب باعث درد می شوند. سنگ کلیه یا مثانه باعث پیدایش خون در ادرار نیز می شود.

۳- عفونت کلیه
عفونت کلیه یا پیلونفریت، در اثر ورود باکتری به داخل کلیه از طریق جریان خون و یا بالا آمدن باکتری از طرف مثانه و از طریق میزنای به داخل کلیه است. علائم عفونت کلیه اغلب شبیه علائم عفونت مثانه است، گرچه عفونت کلیه، بیشتر باعث تب و درد پهلوها می شود.

۴- بزرگ شدن پروستات در مردان
غده پروستات در مردان اغلب بعد از سنین میان سالی بزرگ می شود و این امر طبیعی است. وقتی پروستات بزرگ می شود، روی میزنای فشار وارد می کند و مسیر جریان ادرار را می بندد. علائم بزرگی پروستات شامل به سختی ادرار کردن، نیاز فوری به دفع ادرار، تکرر ادرار و مشاهده خون در ادرار (با چشم و یا میکروسکوپ) است. عفونت پروستات (پروستاتیت) هم این علائم را ایجاد می کند.
مشاهده خون در ادرار می تواند در اثر سرطان پیشرفته کلیه، مثانه و یا پروستات باشد ۵- بیماری های کلیه
گلومرونفریت (التهاب سیستم تصفیه کردن کلیه ها) باعث ادرار خونی (میکروسکوپی) می شود. گلومرونفریت می تواند در اثر یک بیماری سیستمیک مثل دیابت و یا به تنهایی اتفاق بیفتد.
گلومرونفریت می تواند در اثر یک عفونت ویروسی یا استرپتوکوکی، بیماری عروق خونی (واسکولیت) و مشکل ایمنی مثل نفروپاتی ایمونوگلوبولین A رخ دهد که همگی روی مویرگ هایی که خون را در کلیه ها تصفیه می کنند (گلومرولی) تأثیر می گذارند.

۶- سرطان
مشاهده خون در ادرار می تواند در اثر سرطان پیشرفته کلیه، مثانه و یا پروستات باشد. متأسفانه ممکن است در مراحل ابتدایی (شروع) این سرطان ها علامتی وجود نداشته باشد. در حالی که در مراحل ابتدایی و شروع سرطان، امکان درمان بیشتر است.

۷- اختلالات ارثی
کم خونی داسی شکل (کمبود ارثی هموگلوبین در گلبول قرمز خون) باعث پیدایش خون در ادرار می شود (قابل مشاهده با چشم و یا میکروسکوپ).

همچنین یک اختلال ارثی به نام سندرم آلپورت (alport) با تأثیر برروی غشای فیلتر کردن گلومرولی در کلیه ها باعث ادرار خونی می شود.

۸- آسیب کلیه
برخورد ضربه به کلیه ها در اثر تصادف و یا یک حرکت ورزشی، باعث پیدایش خون در ادرار می شود.

۹- داروها
داروهایی که باعث پیدایش خون آشکار در ادرار می شوند، شامل آسپیرین، پنی سیلین، هپارین رقیق کننده خون و داروی ضد سرطان سیکلوفسفامید (سیتوکسان) است.

۱۰- ورزش شدید و سخت
هنوز علت دقیق ایجاد ادرار خونی در اثر ورزش معلوم نشده است. شاید در اثر آسیب مثانه، کم آبی بدن یا شکسته شدن گلبول های قرمز خونی باشد که در ورزش هوازی تند و ثابت رخ می دهد.
ورزشکاران دونده بیشتر دچار ادرار خونی می شوند، اگر چه هر ورزشکاری می تواند بعد از یک تمرین سخت ورزشی دچار ادرار خونی شود.

چه موقع نزد پزشک برویم؟
اگرچه بسیاری از علل ادرار خونی خطرناک نیستند، ولی به محض مشاهده خون در ادرار خود باید به پزشک مراجعه کنید تا علت آن را کشف کند.
به یاد داشته باشید مصرف برخی داروها مثل ملین ها (داروهای ضد یبوست) و برخی مواد غذایی مثل چغندر، توت های قرمز رنگ و ریواس باعث قرمز رنگ شدن ادرار می شوند.
تغییر رنگ ادرار در اثر داروها خوراکی ها و ورزش معمولا طی چند روز برطرف می شود.
ولی شما خودتان نمی توانید به طور دقیق بگویید علت قرمز رنگ شدن ادرار چیست، لذا باید به پزشک مراجعه کنید تا علت را تشخیص دهد.

تسکین درد شکم با مسکن ممنوع!

تسکین درد شکم با مسکن ممنوع! 

 آپاندیس دردی مخفی با خطری آشکار

به گزارش خبرگزاری فارس از اصفهان، آپاندیس، عبارت است از زایده کرمی شکل که به طول حدود 7 تا 15 سانتی متر و به قطر حدود یک سانتی متر که از انتهای روده باریک جدا می شود. آپاندیسیت شایع ترین اختلال حاد شکمی و نیازمند جراحی فوری است و درمان طبی ندارد. چنان چه جراحی آپاندیست به تعویق بیفتد، ممکن است به پارگی آپاندیس، بروز عفونت و حتی مرگ منجر شود. آپاندیست در اثر انسداد سطح داخلی آن (که مجرا نامیده می شود) به وجود می آید، انسداد مزبور موجب افزایش فشار آپاندیس، اختلال جریان خون و التهاب آن می شود و در صورت عدم درمان به مرگ بافت آپاندیس و پارگی آن می انجامد. وجود عفونت باکتریایی یا ویروسی در دستگاه گوارش نیز می تواند سبب تورم گره های لنفاوی و در نتیجه تحت فشار قرار گرفتن آپاندیس و انسداد آن شود. به ندرت ضربه های شکمی می توانند منجر به آپاندیست شود. در برخی موارد عوامل ژنتیکی، استعداد فرد را نسبت به انسداد مجرای آپاندیس و به دنبال آن ابتلا به آپاندیس افزایش می دهند.

سعید اسماعیلی در گفت وگو با خبرنگار فارس در پاسخ به این سوال که آپاندیس در چه سنی ممکن است اتفاق بیفتد، اظهار کرد: آپاندیس ممکن است در هر سنی اتفاق بیفتد، اما شایع ترین سن بروز آن 10تا 30 سالگی است. وی در ادامه در مورد دلیل آپاندیست افزود: آپاندیس در اثر انسداد سطح داخلی(که مجرا نامیده می شود) به وجود می آید. انسداد مزبور موجب افزایش فشار آپاندیس، اختلال جریان خون و التهاب آن می  شود و در صورت عدم درمان به مرگ بافت آپاندیس و پارگی آن می انجامد و وجود عفونت باکتریایی یا ویروسی در دستگاه گوارش نیز می تواند سبب تورم گره های لنفاوی و در نتیجه تحت فشار قرار گرفتن آپاندیس و انسداد آن شود. متخصص داخلی و جراح در پاسخ به سوال دیگر که علایم آپاندیس کدامند؟ ادامه داد: درد شکم که ابتدا از دور ناف آغاز می شود و سپس به سمت راست و پایین شکم انتقال می یابد، درد معمولا در نقطه وسط خط فرضی میان ناف و ستیغ قدامی استخوان لگن راست، واقع در ربع تحتانی شکم احساس می شود، بی اشتهایی، تهوع، استفراغ، یبوست یا اسهال، تورم شکم، تب خفیف و ممکن است احساس زور و پیچ در شکم موجود باشد. وی در مورد تسکین درد آپاندیس تاکید کرد: برای تسکین درد آپاندیس نباید از مسکن استفاده کرد؛ زیرا این کار سبب مخفی شدن علایم بیماری می شود و در صورت وجود علایم آپاندیس باید بیمار بلافاصله تحت نظر جراح قرار گیرد. اسماعیلی با توجه به این که قبل از درمان آپاندیس که عمل جراحی است، باید بیماری به وسیله پزشک تشخیص داده شود، بیان کرد: قبل از آغاز آپاندیس باید بیماری توسط پزشک تشخیص داده شود و راه های تشخیص این بیماری شامل تهیه شرح حال، معاینه فیزیکی دقیق، آزمایش خون، آزمایش ادرار و سونوگرافی مورد استفاده قرار گیرد. وی در مورد درمان این بیماری ادامه داد: درمان این بیماری با برداشتن آن از طریق عمل جراحی باز شکم یا با استفاده از لاپاروسکوپ است. اسماعیلی در پایان در مورد نکاتی که باید بعد از عمل رعایت شود، گفت: انجام کارهای سنگین پس از جراحی آپاندیس تا چهار یا شش هفته بعد از عمل ممنوع است و حمام کردن زیاد می تواند موجب بهبود سریع تر بیمار شود.

درباره افراد "تراجنسی" چه می دانید؟

درباره افراد "تراجنسی" چه می دانید؟

نتایج یک پژوهش دانشگاهی نشان داد که به طور کلی عمل جراحی در کیفیت زندگی افراد «تراجنسی» تاثیر مثبتی دارد و میانگین اختلال هویت جنسی در افراد عمل کرده بسیار کمتر از افراد عمل نکرده است ؛ لذا افرادی که جراحی لازم را در این نوع اختلال تجربه می کنند، از آرامش روانی بیشتری برخوردارند.

یکی از مهم ترین وجوه هویت انسانی، هویت جنسی است. این که انسانی زن نامیده شود یا مرد، پس از هستی و حیات او مهم ترین وجه شناسایی و ارزش گذاری هر فرد توسط خود و محیط پیرامون آن فرد است.

پس این نقش ها به کودک آموخته شده و او را در جهت تقویت رفتارهای متناسب با جنسیت او تشویق می کند؛ اما این فرآیند طبیعی که اکثریت موارد با موفقیت طی می شود، در پاره ای موارد مسیر متفاوتی را می گذراند. به طوری که کودک در مورد تعلق خود به یکی از دو جنس دچار تردید شده یا کاملا خود را متعلق به جنس مخالف جنسیت بیولوژیک خود می داند که در این وضعیت وی دچار اختلال هویت جنسی می شود. چنین وضعیتی معمولا با رشد کودک ادامه می یابد و در مواردی نیز به قوت ادامه یافته و به حداکثر شدت خود یعنی تقاضای فرد برای تغییر مشخصات آناتومیک خود به صورت جنسیتی که فرد خود را متعلق به آن می داند، برسد به این دسته از افراد «تراجنسی» گفته می شود. 

در طول بیست سال اخیر علاقه مندی به ارزیابی و بهبود کیفیت زندگی بیماران مبتلا به بیماری های مزمن افزایش چشمگیری یافته است و بهبود عملکرد روزانه و کیفیت زندگی بیماران مبتلا به صورت یک هدف درآمده است و مشکلات و مسائل متعددی که افراد تراجنسی با آن دست به گریبان هستند، بررسی کیفیت زندگی آنان را ضروری می کند.

درهمین راستا پژوهشی توسط محققان دانشگاهی انجام شده است که به بررسی رابطه اختلال هویت جنسیتی با کیفیت زندگی پرداخته است. یافته های این پژوهش که با استفاده از تکنیک پیمایش از میان 168 نفر از افراد صاحب پرونده در ادارات بهزیستی کشور انجام شد، نشان داد که از کل پاسخگویان تراجنسی 55.4 درصد افراد مرد به زن و 44.6 درصد زن به مرد بودند. 8.9 درصد از پاسخگویان در گروه سنی 29-25 سال، 32.1 درصد در گروه سنی 24-20 سال، 39.3 درصد در گروه سنی 29- 25 سال، 15.4 درصد در گروه سنی 3-30 سال و 4.2 درصد در گروه بیش از 35 سال قرار داشته و از این میان 70.8 درصد فارس زبان و مابقی متعلق به اقوام دیگر بودند.

عوامل کاهش دهنده کیفیت زندگی تراجنسی ها

نتایج این پژوهش نشان داد که تراجنسی ها با وجود این که می دانند به جنس موافق خود تعلق دارند، اما تفاوت های محسوسی بین خود و آنان حس می کنند. بیشتر آنان پیش از سن بلوغ از وضعیت جنسیت خود متنفرند و آرزوی اصلی آنان تغییر جنسیت و قرار گرفتن در گروه جنس مخالف است. این آرزوی همیشگی، کلیه فعالیت های آنان را تحت الشعاع خود قرار داده و محور اصلی جهان بینی آنان را تشکیل می دهد. این وضعیت مبتلایان به اختلال را دچار تنش ها و آسیب های روانی کرده و ارتباطات با دیگران را با چالش جدی مواجه کرده است. طرد و منزوی شدن از طرف خانواده، دوستان و بستگان، آواره شدن و فقر از جمله مواردی است که اغلب افراد تراجنسی با آن مواجه می شوند. این شرایط به همراه اقدام نکردن جهت هورمون درمانی و عمل تغییر جنسیت، اختلال هویت جنسی آنان را افزایش داده و این امر موجب کاهش کیفیت زندگی این دسته افراد می شود.

عمل تغییر جنسیت، اختلال هویت جنسی تراجنسی ها را کاهش می دهد

یافته های تحلیلی تحقیق حاکی از آن است که میانگین اختلال هویت جنسی در بین افراد عمل کرده بسیار کمتر از افراد عمل نکرده است. مقایسه  اختلال هویت جنسی افراد عمل کرده در پیش از عمل و پس از عمل نشان داد که پس از عمل جراحی تغییر جنسیت از مقدار اختلال افراد عمل کرده به شدت کاسته شده است. همچنین مقایسه میانگین شاخص کل کیفیت زندگی و بعد آسایش روانی در بین افراد عمل کرده و عمل نکرده تفاوت معناداری را نشان می دهد، افراد عمل کرده کیفیت زندگی و آسایش روانی بالاتری نسبت به پاسخگویانی که دست به عمل تغییر جنسیت نزدند داشتند، اما تفاوت معناداری در دیگر ابعاد کیفیت زندگی بین افراد عمل کرده و افراد عمل نکرده مشخص نشد.

در بین تراجنسی های عمل نکرده، اختلال هویت جنسی تنها با بعد آسایش روانی و شاخص کل کیفیت زندگی رابطه معناداری داشته است و رابطه آن با ابعاد دیگر کیفیت زندگی معنادار نبوده است. اما در بین افراد عمل کرده اختلال هویت جنسی با همه ابعاد کیفیت زندگی به غیر از کیفیت محیطی رابطه معناداری دارد.نتایج این پژوهش نشان داد که عمل تغییر جنسیت، اختلال هویت جنسی تراجنسی ها را به شدت کاهش می دهد و انطباق جدی بین ذهن آن ها و اندام جنسی آن ها ایجاد می کند.

همچنین با عمل تغییر جنسیت، بعد آسایش روانی کیفیت زندگی بهبود یافته و تراجنسی ها از وضعیت روحی و روانی بسیار بهتری برخوردار خواهد بود؛ اما ابعاد دیگر کیفیت زندگی شان تغییر نمی کند. این یافته نشان می دهد که عمل تغییر جنسیت تنها بر ذهن و روان تراجنسی ها اثرگذار است و ابعاد دیگر کیفیت زندگی تحت تاثیر عوامل دیگری چون ارتباط با والدین، پایگاه اجتماعی و اقتصادی و.... است. نتایج این پژوهش نشان داد که در بین تراجنسی های عمل نکرده، اختلال هویت جنسی تنها جنبه ذهنی و روانی کیفیت زندگی را تحت تاثیر قرار می دهد که این تاثیر منفی است و جنبه های دیگر کیفیت زندگی تحت تاثیر اختلال هویت جنسی افراد عمل نکرده، نیست.

چرا تراجنسی ها هویت خود را پنهان می کنند؟

این نتایج نشان می دهد که تراجنسی های تغییر جنسیت نداده، به علت ترس از برخورد جامعه، سعی می کنند هویت خود را پنهان کرده و مطابق انتظار جامعه رفتار کنند و اختلال هویت شان را کمتر در رفتارشان بروز دهند. در واقع پیش از آن که نارضایتی از جنس زیستی خود را با رفتاری که از نظر جامعه نابهنجار تفسیر می شود بروز دهند، یا در بین دوستان و بستگان بسیار نزدیک خود بروز می دهند. یا این نارضایتی را نزد خود نگه می دارند، بنابراین با این شیوه، آن ها می توانند کمتر موجب بروز حمایت جامعه نسبت به اختلال هویت و رفتارشان شوند و هنوز بتوانند در کنار خانواده زندگی کنند و طرد نشوند.

با این همه نتایج این پژوهش نشان داد که برخی از تراجنسی های عمل نکرده با وجود این که رفتارشان در جامعه مطابق با جنس زیستی آن ها نیست، به علت این که هنوز دست به عمل جراحی تغییر جنسیت نزدند، می توانند همراه با خانواده زندگی کنند. به دلیل دست ندادن پایگاه حمایتی خانواده، جنبه های عینی زندگی آن ها کمتر دستخوش شرایط نامناسب می شود. بدین خاطر اختلال هویت جنسی تنها روی ذهن و روان خود فرد تاثیر منفی می گذارد و تغذیه، محیط، جسم و دسترسی به خدماتشان از آن متاثر نمی شود.

تراجنسی های عمل کرده طرد می شوند!

نتایج این پژوهش حاکی از آن است که افراد عمل کرده با توجه به این که جنسیت خود را نیز تغییر داده اند، اغلب از طرف خانواده ها مطرود شده اند، شدت اختلال هویت مبنی آن ها جنبه های ذهنی و عینی زندگی شان را تحت تاثیر قرار می دهد. معنادار نبودن رابطه اختلال هویت جنسی و کیفیت زندگی در بین افراد عمل کرده و نکرده نشان می دهد در حالی که همبستگی ضعیفی (22 درصد) بین اختلال هویت جنسی و کیفیت زندگی در بین افراد عمل کرده وجود دارد و همچنین در حالی که 4.8 درصد از واریانس کیفیت زندگی افراد عمل نکرده را اختلال هویت جنسی شان تبیین می کند، اختلال هویت جنسی افراد عمل کرده 25.4 درصد از واریانس کیفیت زندگی شان را تبیین می کند.

با توجه به نتایج مطالعه حاضر، میزان اختلال هویت جنسی ابعاد جسمی و روحی فرد پاسخگو را تحت تاثیر قرار می دهد، فردی که هنوز دست به عمل نزده است، از اندام خود به شدت ناراضی بوده و خواهان تغییر تمام اندامی است که جنس وی را مشخص می کند. این افراد پیش از هورمون درمانی و عمل تغییر جنسیت از صدا، ظاهر، پوشش، نقش جنسی و اندام تناسلی خود ناراضی هستند و خواهان سازگاری این اندام با جنسی که خود را متعلق به آن می دانند، هستند. نتایج این مطالعه حاکی از آن است که هرچه میزان نارضایتی از این اندام بیشتر باشد، افراد سازگاری کمتری با خود و آن اندام دارند که موجب می شود رفتاری متناسب با انتظار جامعه نداشته باشد و موجب دریافت برچسب، اذیت و آزار و مشکلات دیگر شده و وی را به مرحله خودکشی بکشاند.

بدین ترتیب هر چه فرد اختلال هویت جنسی اش بیشتر باشد، دغدغه های وی در سطح ابتدایی زندگی باقی می ماند و کیفیت زندگی پایینی خواهد داشت و هرچه سازگاری اندامش با آن جنس که خود را متعلق به آن می داند بیشتر باشد، سطح نیازهای فرد بالاتر رفته و کیفیت زندگی اش ارتقاء می یابد. با توجه به نتایج به دست آمده، یکی از عمده دلایل کاستن از اختلال هویت جنسی و افزایش کیفیت زندگی، تسریع در روند کسب هویت جنسی واقعی فرد تراجنسی است و از این طریق با به دست آوردن خود واقعی، فرد مبتلا به اختلال هویت جنسی به آرامش روانی دست یافته، رفتارهای وی با جنس اش هماهنگ می شود. هویت جنسی جدید، ارتباطات وی را با اجتماع و دیگران ترمیم می کند و فرد مبتلا به اختلال هویت جنسی با حضور خود در اجتماع و کسب وجهه و جایگاه اجتماعی با گذر از نیازهای اولیه به زندگی عادی دست پیدا می کند.

منبع : ابتکار

مقایسه زایمان طبیعی با سزارین

مقایسه زایمان طبیعی با سزارین

عده زیادی از مادرانی که برای اولین بار باردار شده اند، از ترس درد حین زایمان به سزارین پناه می برند، غافل از این که پس از عمل باید درد زیادی تحمل کنند. ضمن این که هر بار جراحی سزارین به ایجاد چسبندگی هایی داخل شکم منجر می گردد که سرانجام باعث دردهای مزمن طولانی در سال های بعد می شود.

در طول زمان و با پیشرفت علم پزشکی، راه های متفاوتی برای کمک به مادران باردار و در مواردی نجات جان آن ها یافته شده است، اما مهم ترین پیشرفتی که در این زمینه وجود دارد، روش های جراحی برای خاتمه دادن به بارداری هایی است که در آن جان مادر یا جنین به خطر افتاده است.

 سابقه سزارین به قبل از میلاد می رسد و در ادبیات غنی ما در شاهنامه، با ذکر روش تولد رستم به آن اشاره می شود.

 مشکلاتی که در گذشته به قیمت جان مادر تمام می شد، امروزه با کمترین آسیب به مادر به سرانجام می رسد و در صورت لزوم امکان انجام بار بعدی آن نیز وجود دارد،، اما بر خلاف آنچه مورد اعتقاد عامه مردم است، این راه بهترین راه تولد فرزندان نیست.

 زایمان طبیعی با عوارض کمتری که دارد، روش برتر است.

 بر اساس مطالعات در زایمان هایی که به روش سزارین انجام می شود، احتمال بروز عوارض دو برابر بیشتر از زایمان طبیعی است و مهم ترین عوارضی که رخ می دهد، عفونت های رحم و محل جراحی، باز شدن محل جراحی، خونریزی و لخته شدن خون در رگ ها و سرانجام مرگ است.

 در هر صد هزار نفری که سزارین می شوند، دو نفر بر اثر عوارض جراحی فوت می کنند و این مساله اهمیت ویژه ای دارد.

 از طرفی در زایمان طبیعی پس از زایمان، درد و عفونت کمتر و در نتیجه برگشت مادر به حالت عادی سریع تر است؛ بنابراین مادر زودتر حرکت و ورزش را شروع کرده و زودتر به وزن قبل از بارداری برمی گردد.

عده زیادی از مادرانی که برای اولین بار باردار شده اند، از ترس درد حین زایمان به سزارین پناه می برند، غافل از این که پس از عمل باید درد زیادی تحمل کنند. ضمن این که هر بار جراحی سزارین به ایجاد چسبندگی هایی داخل شکم منجر می گردد که سرانجام باعث دردهای مزمن طولانی در سال های بعد می شود. دردهایی که درمان قطعی برایشان وجود ندارد.

 برخی افراد هم با توجه به افزایش احتمال افتادگی رحم و مثانه پس از زایمان طبیعی، به دنبال سزارین هستند، در حالی که برای ایجاد افتادگی، روش زایمان شرط لازم و کافی نیست، بلکه تعداد حاملگی ها و وزن جنین در حین تولد از اهمیت بالاتری برخوردار است.

 از طرفی کسانی که سزارین کرده اند، هم دچار افتادگی و شل شدن بافت های داخل واژن می شوند. حتی در مواردی کسانی که هرگز حامله نشده اند، هم می توانند دچار این بیماری شوند و زمینه ژنتیکی نقش مهمی در این امر دارد.

 احتمال به وجود آمدن مشکلات در کنترل ادرار یا مدفوع به دنبال زایمان طبیعی بیشتر از سزارین است، اما امکان آسیب به مثانه یا لوله های حالب حین سزارین بیش از زایمان طبیعی است.

با توجه به وجود روش های زایمان بی درد، دیگر ترس از درد حین زایمان طبیعی موردی ندارد ؛ بنابراین بی شک بهترین روش زایمان برای مادر و نوزاد زایمان طبیعی است و این روش به تمام مادران توصیه می شود.

منبع :جام جم آنلاین