جایی که خدا هست «هم» همه چیز مجاز است!

☘️ جایی که خدا هست «هم» همه چیز مجاز است!

چاپ شده در نشریه پرتو سیاست، انجمن علمی علوم سیاسی دانشگاه تهران

پرسش پیش روی من این است: 

آیا روشنفکری دینی با همه فراز و فرودش در جوامع دینی و بالاخص قبل و بعد از انقلاب اسلامی ایران اصلا به درد می خورد؟ و اگر بله، به چه «درد» می خورد؟ 

من تلاش می کنم تا نشان دهم روشنفکری دینی به «درد» می خورد، ولی تا «درد» چه باشد و «درمان» کدام.

سارا را در نظر آورید که فرد دینداری است. عالم را خالی و تاریک نمی بیند، به گونه ای که حوادث برای او معنا دارند و تصادفی روی نمی دهند. متاسفانه طی حادثه ای او فرزندش را از دست می دهد. ناگهان خداوند مهربان برای او منتقم ظاهر می شود. علایق دینی او رفته رفته کمرنگ می شود و عالم در نظر او پوچ جلوه می کند. پوچ شدن عالم در نظر او سبب می شود تا تصور کند خداوند ناظر بر افعال او نیست. از آنجا که سارا در بانک مشغول به کار است، به همراه همکارش تلاش می کند تا از بانک اختلاس کند تا زندگی پر رفاه تری برای خودش فراهم کند. کاری که قبل از رخ دادن این حادثه انجام نمی داد.

اکنون حسین را در نظر بگیرید. او نیز فرد دینداری است؛ در جوانی شاهد انقلاب ایران بوده است. یکی از دوستان روحانی او اکنون در ظل نظام جدید از مقامات بلند پایه شده است. حسین با خبر می شود که دوست روحانی او ثروت عظیمی (از راه نادرست) به چنگ آورده است. حسین به این فکر می کند چطور یک روحانی چنین کرده است؟ اگر دین مانع چنین چیزی نشده است، پس شاید بتوان چنین کرد. حسین تلاش می کند تا از راه دین و دیانت سرمایه (نادرست) کسب کند تا زندگی بهتری فراهم کند.

روشنفکری دینی برای سارا و حسین چه می تواند بکند؟ سارا نماینده کسانی است که طی حادثه ای روانی نگاه دینی به عالم را از دست می دهند و این سبب می شود تا تصور کنند 

«جایی که خدا نیست، همه چیز مجاز است». 

حسین نماینده کسانی است که نظام روحانیت بر آمده از انقلاب اسلامی ایران به آن ها القا کرده است از دین امر خطا سر نمی زند. ایشان تصور می کنند 

«جایی که خدا هست همه چیز مجاز است»!

https://www.academia.edu/33233689/Even_if_there_is_a_God_everythings_permitted

https://t.me/hossein_dabbagh/94