استفاده از القاب در تعاملات

استفاده از القاب در تعاملات

امری که در تعاملات ما، به خصوص در فضای مجازی شکل گرفته و رو به توسعه است که برای احترام گذاشتن به افراد، آن ها را به القابی ملقب و خطاب می کنیم که بار معنائی زیادی دارند.
القابی مانند استاد، یا دکتر، این روزها با ملاحظه کمتر به کار می روند و این یک عارضه است.
احترام گذاشتن همیشه در فرهنگ ما بوده است، همیشه آموخته ایم که به بزرگ تر باید احترام بگذاریم. این یک فرهنگ خوب و پسندیده است. اما اجرای آن همیشه درست انجام نمی شود.
مثلاً برای احترام به مویی سپید، فرد را استاد خطاب می کنیم. یا بسیار دیده ایم و احتمالاً دیده اید که فردی را که در حوزه ای اظهار نظر می کند و احیاناً چند یا چندین کتاب هم مطالعه کرده است، دکتر خطاب می کنیم.
یا بعضا همسر یک دکتر یا مهندس متوقع است که او را خانم دکتر یا خانم مهندس صدا کنیم .
این امری است که در هیچ جایی جز ایران رواج ندارد و در کل دنیا اگر کسی در پیشوند نام خود کلماتی همچون دکتر و مهندس که مربوط به شغل اوست و نه شخصیت او بکار برد، بی درنگ مردم از او فاصله خواهند گرفت و او را فردی عقب مانده تلقی خواهند نمود .

این القاب را ما معمولاً از سر احترام استفاده می کنیم، اما این کاربرد نه چندان به جا، رفته رفته توسعه می یابد و آن فرد خود نیز به این باور می رسد که می تواند همه جا و در مورد همه چیز، شاید کمی بی ملاحظه تر، اظهار نظر نماید .
در سازمان هایی که ریشه در کارهای فنی و مهندسی دارند، هر کس را که می خواهند محترم دارند و بالا ببرند، آقای مهندس خطاب می کنند. دوستی در یکی از این سازمان ها می گفت من از دوران تحصیل دوست نداشتم مهندس شوم و با چشم باز علوم انسانی را محور تحصیلات خود قرار داده ام. حالا مهندس خطاب شدن برایم نوعی توهین است، اما مقاومت گویا سودی ندارد.

ما القاب خوبی در زبان شیرین فارسی داریم. می توانیم از بزرگوار، ارجمند، یا اگر اصرار به بار علمی فرد داشته باشیم، مثلاً فرهیخته را استفاده کنیم.
استادی سمت والایی است، چه به لحاظ دانشی و چه از دیدگاه منشی. خیلی زیاد نیستند کسانی که این لقب را بتوانند قبول کنند.
ما باید در باوراندن این تناسب نقش نداشته باشیم، بگذاریم زمان و موقعیت های مختلف نشان دهند که استاد کیست؟

بیایید هر کس را به لقب مناسب بنامیم، فراتر رفتن از جناب آقا و سرکار خانم را برای خودمان خیلی ساده نکنیم.
ممکن است فردی نسبت به من و شما سمت پیش کسوتی داشته باشد، اما تخصیص لقبی مانند استادی به این فرد آن هم در تعاملات جمعی، شاید مفهومی را متبادر کند که چندان درست نباشد. القاب را با ملاحظه استفاده کنیم.

به این ترتیب به نظرم اساتید واقعی والاتر و بالاتر خواهند رفت، جایی که واقعاً شایسته آن هاست، در اوج.

نظر شما در مورد استفاده از القاب در تعاملات  چیست؟